OMG Oh My God! (2012) พระเจ้าช่วย! – เมื่อศรัทธาเผชิญหน้ากับความจริง

OMG Oh My God! ไม่ใช่หนังที่มาเสียดสีหรือโจมตีศาสนา แต่เป็นบทสนทนาอันลึกซึ้งเกี่ยวกับ “การค้าความเชื่อ” ที่แฝงตัวอยู่ในสังคมอินเดียร่วมสมัย ผ่านตัวละคร กันจิ ลัลจิ เมหตา (Paresh Rawal) ชายผู้ไม่เชื่อในพระเจ้า แต่กลับเป็นเจ้าของร้านขายรูปปั้นเทพเจ้าฮินดู ความขัดแย้งนี้เองที่กลายเป็นหัวใจสำคัญของภาพยนตร์ เมื่อร้านของกันจิถูกแผ่นดินไหวทำลาย และบริษัทประกันปฏิเสธการจ่ายเงินชดเชยด้วยเหตุผล “Act of God” (การกระทำของพระเจ้า) เขาจึงตัดสินใจฟ้องพระเจ้าเข้าศาล การกระทำที่ดูเหมือนบ้าคลั่งนี้ แท้จริงแล้วเป็นการตั้งคำถามที่ลึกซึ้งต่อระบบที่อนุญาตให้ “ความเชื่อ” กลายเป็นเครื่องมือหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ และการที่ผู้นำทางศาสนาใช้ศรัทธาของประชาชนเป็นเครื่องมือสร้างผลประโยชน์ส่วนตัว สิ่งที่น่าสนใจคือ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้ปฏิเสธการมีอยู่ของพระเจ้า แต่กลับนำเสนอ “กฤษณะ” (Akshay Kumar) ที่ปรากฏตัวมาช่วยเหลือกันจิ โดยสอนให้เขาเข้าใจว่า พระเจ้าที่แท้จริงไม่ได้อยู่ในรูปปั้น พิธีกรรม หรือสถาบันศาสนา แต่อยู่ในความรักและความเมตตาที่มีต่อกันและกัน การที่กฤษณะบอกกันจิให้ทิ้งพวงกุญแจของพระเจ้าในตอนจบ เป็นสัญลักษณ์ของการปลดปล่อยตัวเองจากการพึ่งพาสิ่งของภายนอก OMG Oh My God! เป็นมากกว่าหนังตลก เป็นการไตร่ตรองอย่างอ่อนโยนแต่กล้าหาญเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่าง “ศรัทธาที่บริสุทธิ์” กับ “ธุรกิจศาสนา” ภาพยนตร์เรื่องนี้เตือนใจเราว่า ศาสนาที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่การกราบไหว้หรือการถวายสิ่งของ แต่อยู่ที่การใช้ชีวิตด้วยความดีงามและเมตตากรุณา นี่คือเหตุผลที่ทำให้หนังเรื่องนี้ก้าวข้ามขอบเขตของความบันเทิง และกลายเป็นผลงานที่ปลุกเร้าความคิดอย่างแท้จริง
การแสดงของ Paresh Rawal ในบท กันจิ ถือเป็นหนึ่งในการแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาพยนตร์อินเดีย ขณะที่ Akshay Kumar สร้างตัวละคร กฤษณะ ที่ทั้งศักดิ์สิทธิ์และเข้าถึงได้ OMG Oh My God! พิสูจน์ให้เห็นว่าภาพยนตร์ที่ดีที่สุดคือภาพยนตร์ที่ทำให้เราตั้งคำถาม คิดทบทวน และมองโลกในมุมมองใหม่
แนวหนัง: Comedy, Drama, Social Commentary, Spiritual