Bring Her Back: เมื่อความเศร้าโศกกลายเป็นความชั่วร้าย

Bring Her Back (2025) ไม่ใช่เพียงภาพยนตร์สยองขวัญที่ต้องการให้คุณกรี๊ดร้อง แต่เป็นการสำรวจที่ลึกซึ้งและน่าสะเทือนใจเกี่ยวกับธรรมชาติอันมืดมนของความเศร้าโศก พี่น้องผู้กำกับ Danny และ Michael Philippou กลับมาพร้อมงานชิ้นที่สองหลังความสำเร็จของ Talk to Me โดยขุดลึกลงไปในจิตใจของแม่ที่สูญเสียลูก และผลที่ตามมาเมื่อความรักกลายเป็นความหลงใหลที่อันตราย ใจกลางของเรื่องราวไม่ได้อยู่ที่พิธีกรรมลึกลับหรือสิ่งเหนือธรรมชาติ แต่อยู่ที่ตัวละคร Laura ที่ Sally Hawkins แสดงได้อย่างน่าขนลุก Laura เป็นผู้หญิงที่ถูกความเศร้าโศกกดดันจนกลายเป็นตัวแทนของการบิดเบือนความเป็นแม่ เธอพยายาม “ประกอบ” ครอบครัวใหม่โดยการรับเลี้ยงเด็กกำพร้า Andy และ Piper แต่แรงจูงใจที่แท้จริงคือการใช้พวกเขาเป็นเครื่องมือในพิธีกรรมการฟื้นคืนชีพลูกสาวที่เสียชีวิตแล้วของเธอ สิ่งที่ทำให้ Bring Her Back โดดเด่นจากหนังสยองขวัญธรรมดาคือการที่มันไม่ได้มองความเศร้าโศกเป็นอารมณ์ที่บริสุทธิ์ ภาพยนตร์เรื่องนี้เสนอว่าความเศร้าโศกสามารถเป็นแรงขับเคลื่อนที่ทำลายล้างได้ เมื่อความรักที่มีต่อบุคคลที่จากไปกลายเป็นความต้องการที่เห็นแก่ตัวในการนำพวกเขากลับคืนมา โดยไม่คำนึงถึงต้นทุนหรือผลกระทบต่อผู้อื่น Laura จึงกลายเป็นการนำเสนอที่น่าสะพรึงกลัวของมารดาที่เสียการควบคุม ที่น่าสนใจคือการที่ Philippou Brothers เลือกที่จะใช้ระบบการอุปการะเด็กกำพร้าเป็นฉากหลัง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความเปราะบางของเด็กที่อยู่ในระบบ และการที่ผู้ใหญ่บางคนอาจใช้ประโยชน์จากพวกเขา Andy ที่กำลังพยายามดูแล Piper น้องสาวที่มีความบกพร่องทางสายตา กลายเป็นสัญลักษณ์ของการเอาตัวรอดและความรักที่แท้จริง ในขณะที่ Laura เป็นตัวแทนของความรักที่บิดเบี้ยวและเป็นอันตราย ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้ให้คำตอบง่ายๆ หรือการปลอบใจ แต่เป็นการตั้งคำถามเกี่ยวกับขีดจำกัดของความรัก ความเศร้าโศก และการที่เราพร้อมจะทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก แม้ว่าสิ่งนั้นจะไม่ถูกต้องและเป็นอันตรายต่อผู้อื่น Bring Her Back จึงเป็นมากกว่าหนังสยองขวัญ มันเป็นการศึกษาจิตวิทยาที่เจ็บปวดเกี่ยวกับความสูญเสียและผลที่ตามมา

แนวหนัง: Psychological Supernatural Horror