Insidious Inferno (2023) – เมื่อความหลอกหลอนกลายเป็นการเดินทางสู่นรก

ในภูมิทัศน์ของหนังสยองขวัญยุคใหม่ที่เต็มไปด้วยการหาเรื่องผวาแบบง่ายๆ “Insidious Inferno” กลับเลือกเดินในเส้นทางที่แตกต่าง ผลงานของผู้กำกับ Calvin Morie McCarthy ไม่ได้เป็นเพียงแค่หนังผีธรรมดา แต่เป็นการแสดงความเคารพต่อมรดกของหนังสยองขวัญอิตาลีในยุค 70-80 โดยเฉพาะผลงานของ Lucio Fulci แก่นแท้ของเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่การสร้างความตกใจด้วยเสียงดังหรือเงาผุดโผล่ แต่เป็นการสำรวจธีมของความผิดและการแก้แค้นที่ส่งผ่านมาจากรุ่นสู่รุ่น Monica และ Andre คู่สามีภรรยาที่กลับมาบ้านเก่าของครอบครัว ต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่าบางสิ่งบางอย่างที่เราหลบหนีไว้จะไม่หายไปเพียงเพราะเราเมินเฉย บ้านหลังนี้ที่ตั้งอยู่บนหนึ่งในเจ็ดประตูสู่นรก กลายเป็นสัญลักษณ์ของการเผชิญหน้ากับอดีตที่เราไม่เคยจัดการ การที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เลือกใช้วิธีการเล่าเรื่องแบบ “สมเหตุผลในแบบของตัวเอง” ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของหนังอิตาลีในยุคนั้น ทำให้ผู้ชมต้องเข้าไปมีส่วนร่วมกับการตีความมากกว่าการรับสารสำเร็จรูป ตัวละครอย่างหญิงตาบอดลึกลับ Mary ที่คอยเตือนให้หนีไป และความหลอนที่เกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป ล้วนเป็นการสะท้อนถึงความกลัวจากสิ่งที่เราไม่รู้และไม่เข้าใจ สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือการที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้พยายามเป็นภาคต่อหรือสปินออฟของ Insidious ตัวจริง แต่เป็นการยืมชื่อมาเพื่อดึงดูดความสนใจในขณะที่สร้างตัวตนของตัวเองขึ้นมาใหม่ นั่นก็เป็นการสะท้อนธีมหลักของเรื่องเช่นกัน ว่าบางครั้งการปลอมแปลงหรือการยืมมาอาจนำไปสู่การค้นพบบางสิ่งที่แท้จริงและมีคุณค่าในตัวเอง
แนวหนัง: สยองขวัญเหนือธรรมชาติ/อินดี้ฮอร์เรอร์/แนววินเทจ