เมื่อนามปากกากลายเป็นเอกลักษณ์: เบื้องหลังความคิดของ “Japan” (2023)
ในโลกของภาพยนตร์อาชญากรรม ชื่อหนังมักจะสื่อสารถึงสถานที่ เวลา หรือบุคคลสำคัญ แต่ “Japan” (2023) กลับเลือกใช้ชื่อที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องเลย จนกระทั่งเราได้รู้จักกับ Japan Muni (Karthi) นักต้มตุ๋นผู้ใช้ชื่อนี้เป็นนามปากกาในการปล้นอย่างเป็นระบบ ผู้กำกับ Raju Murugan ได้สร้างตัวละครที่ชื่อของเขาไม่ได้มาจากความหลงไหลในวัฒนธรรมญี่ปุ่น แต่เป็นการสะท้อนถึงความปรารถนาที่จะเป็น “คนอื่น” ในสังคมที่เขารู้สึกถูกทอดทิ้ง
ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงการเล่าเรื่องการปล้นเพชรพลอยมูลค่า 200 โครร์รูปีในโคอิมบาตูร์เท่านั้น แต่เป็นการสำรวจความซับซ้อนของความยุติธรรมในสังคมที่มีชนชั้น ผ่านตัวละคร Radhe ชายจากชุมชนแออัดที่ถูกใส่ร้ายป้ายสี Murugan ได้นำเสนอความแตกต่างระหว่างผู้ที่ “เลือก” เป็นอาชญากรเพื่อความอยากและผู้ที่ถูก “บังคับ” ให้เป็นผู้ต้องสงสัยเพียงเพราะสถานะทางสังคม การที่ Japan ในที่สุดเลือกที่จะสละชีวิตเพื่อช่วย Radhe จึงไม่ใช่แค่การไถ่บาป แต่เป็นการยอมรับว่าระบบนี้ผิดพลาดจากรากฐาน
สิ่งที่น่าสนใจคือการที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้พยายามสร้างฮีโร่จากตัวละครหลัก Japan ยังคงเป็นอาชญากรที่มีข้อบกพร่อง มีอดีตที่ซับซ้อน และมีแรงจูงใจที่มาจากความเจ็บปวดส่วนตัว แต่การเดินทางของเขากลับไม่ได้นำไปสู่การ “เปลี่ยนแปลง” แบบฮอลลีวูด์ แต่เป็นการยอมรับในสิ่งที่เขาเป็นและการตัดสินใจที่จะใช้ความเป็นอาชญากรของเขาเพื่อประโยชน์ที่ใหญ่กว่า ซึ่งสะท้อนแนวคิดที่ว่าบางครั้งความยุติธรรมไม่ได้มาจากระบบ แต่มาจากการกระทำของปัจเจกบุคคล
แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะได้รับการวิจารณ์ในเรื่องของการดำเนินเรื่องและการพัฒนาตัวละครรอง แต่แกนแก้วของเรื่องยังคงทรงพลังในการตั้งคำถามเกี่ยวกับความหมายของการเป็นฮีโร่ในสังคมที่ความยุติธรรมไม่ได้กระจายอย่างเท่าเทียม “Japan” จึงเป็นมากกว่าหนังปล้น แต่เป็นการไตร่ตรองเกี่ยวกับราคาของการทำในสิ่งที่ถูกต้องในโลกที่ผิดๆ
แนวหนัง: อาชญากรรม-ระทึกขวัญ, ดราม่าสังคม, หนังปล้น