Kho Gaye Hum Kahan (2023) คือภาพยนตร์อินเดียที่เรียบง่ายแต่เฉียบคม พาเราเข้าไปสำรวจชีวิตของคนหนุ่มสาวในเมืองใหญ่ ที่แม้จะอยู่ในโลกที่เชื่อมต่อกันตลอด 24 ชั่วโมง แต่ก็ยังรู้สึก “หลงทาง” ได้อย่างประหลาด หนังไม่ได้พาเราไปที่ไหนไกล แต่กลับชวนให้เรามองเข้าไปข้างใน — ข้างในจอมือถือ ข้างในความสัมพันธ์ และข้างในตัวเราเอง

เรื่องราวติดตามเพื่อนสนิทสามคนในวัย 20 ต้น ๆ ที่ใช้ชีวิตอยู่ในมุมไบ—อิมาด, อานะนา และนีล—สามมุมมองของคนรุ่นใหม่ที่ต่างก็พยายามค้นหาความหมายท่ามกลางแสงจ้าของฟีดโซเชียลมีเดีย ความสำเร็จที่วัดจากยอดไลก์ และความสัมพันธ์ที่ดูดีในภาพ แต่ไม่แน่ใจในชีวิตจริง

หนังพาเราไปไกลกว่าการ “ตั้งคำถาม” ว่าเราใช้โซเชียลมากเกินไปไหม — มันตั้งคำถามลึกถึง “ตัวตน” ที่เราสร้างขึ้นบนโลกออนไลน์ กับความรู้สึกเปราะบางจริง ๆ ที่เราซ่อนเอาไว้ หนังพูดถึงความเหงาในยุคที่เหมือนจะไม่มีใครควรเหงาได้อีกแล้ว และการที่เราต้องยิ้มให้กล้อง แม้ในวันที่เราไม่อยากลุกจากเตียง

Kho Gaye Hum Kahan ไม่ได้ยิ่งใหญ่ในเชิงพล็อต แต่ยิ่งใหญ่มากใน “ความรู้สึก” มันคือจดหมายรักที่มีต่อมิตรภาพ การเติบโต และการเรียนรู้ว่า…เราไม่จำเป็นต้อง “สมบูรณ์” เพื่อจะเป็นคนที่มีความหมายสำหรับใครสักคน

แนวหนัง: ดราม่ามิตรภาพยุคดิจิทัล · Coming-of-age · สะท้อนชีวิตคนรุ่นใหม่