The Sacrifice Game (2023) – เบื้องหลังความคิดของหนัง
ในยุคที่ภาพยนตร์สยองขวัญมักจะติดอยู่กับสูตรสำเร็จเก่าๆ The Sacrifice Game ของ Jenn Wexler กลับเลือกที่จะเล่นเกมกับความคาดหวังของผู้ชม ด้วยการแอบอ้างตัวเป็นหนังประเภทหนึ่ง แต่แล้วก็พลิกโฉมให้กลายเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้แค่ต้องการสร้างความสยองขวัญ แต่เป็นการตั้งคำถามเรื่องอำนาจ การครอบงำ และการเล่นเกมที่ผู้หญิงต้องเล่นในสังคมที่เป็นปฏิปักษ์กับพวกเธอ
การตั้งค่าเวลาไว้ที่ปี 1971 ไม่ใช่เพียงแค่เพื่อความคิดถึงหรือบรรยากาศย้อนยุค แต่เป็นการสร้างโลกที่ผู้หญิงยังคงถูกมองว่าเป็นเพียงตัวประกอบในเรื่องราวของผู้ชาย ยิ่งไปกว่านั้น การเลือกใช้โรงเรียนประจำหญิงเป็นฉากหลักยิ่งเสริมแนวคิดเรื่องการแยกแยะและการปกป้องตัวเอง เมื่อสถานที่ที่ควรจะปลอดภัยที่สุดกลับกลายเป็นสนามรบที่ต้องต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด
สิ่งที่ทำให้ The Sacrifice Game โดดเด่นคือการที่ Wexler ใช้แนวทางของหนัง home invasion และ cult horror เป็นเพียงหน้ากากเท่านั้น เบื้องลึกแล้วเป็นเรื่องของการเอาชนะระบบที่ถูกออกแบบมาให้ผู้หญิงแพ้ตั้งแต่ต้น การที่ตัวละครหญิงในเรื่องต้องเรียนรู้ที่จะจัดการกับความรุนแรง การหลอกลวง และการจัดวางตำแหน่งทางอำนาจ สะท้อนถึงความเป็นจริงที่ผู้หญิงในสังคมต้องเผชิญทุกวัน
แนวคิดเรื่อง “การเสียสละ” ในชื่อหนังจึงไม่ได้หมายถึงแค่การบูชายันปีศาจเท่านั้น แต่เป็นการเสียสละความบริสุทธิ์ ความไร้เดียงสา และแม้กระทั่งชีวิตของคนอื่น เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจในการควบคุมชะตากรรมของตัวเอง การที่หนังเลือกให้ความซับซ้อนทางจริยธรรมแก่ตัวละครแทนที่จะแบ่งขั้วเป็นดีกับชั่วอย่างชัดเจน ทำให้เราต้องตั้งคำถามว่า ในโลกที่เต็มไปด้วยความรุนแรงและการครอบงำ การเอาตัวรอดและการแก้แค้นนั้นอยู่ในเส้นแบ่งที่บางเพียงใด
The Sacrifice Game ไม่ได้แค่เล่าเรื่องผีสิงหรือปีศาจร้าย แต่เป็นการเล่าเรื่องของผู้หญิงที่ต้องกลายเป็นปีศาจเพื่อเอาชีวิตรอดในโลกที่ปีศาจคือผู้ชาย และบางครั้ง การเป็นปีศาจก็อาจจะเป็นทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่
แนวหนัง: Subversive Holiday Horror ผสม Feminist Social Commentary