They Wait in the Dark (2022): คู่มือสำหรับคนชอบถูกหลอกหรือชอบหลอกเพื่อน

ฟังนะเพื่อน… They Wait in the Dark อาจจะไม่ใช่หนังที่ใครอยากพูดถึงบ่อย ๆ แต่ถ้าเธอเป็นคนชอบหนังสยองขวัญแนวอินดี้ผลงานเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีอะไรแต่แล้วก็… เอ่อ… มีอะไรบางอย่าง นี่อาจจะเป็นทางเลือกที่น่าสนใจ (หรือน่าเสียดาย ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเธอ) เรื่องราวเริ่มต้นกับ เอมี่ (Sarah McGuire) แม่เลี้ยงเดี่ยวที่พาลูกชาย เอเดรียน หนีจากแฟนเก่าที่ชื่อ จูดิธ ที่ข่มเหงเธอ พวกเขาไปซ่อนตัวที่บ้านเก่าครอบครัวเอมี่ในชนบท ที่ดูร้างแต่… เอ่อ… อาจจะไม่ค่อยร้างเท่าที่คิด ส่วนจูดิธก็ยังไล่ตามมา เพราะชัดเจนว่าเธอเป็นคนที่ไม่ยอมปล่อยให้ใครหนีไปไหนง่าย ๆ อันที่จริงหนังเรื่องนี้มีอะไรหลายอย่างที่น่าสนใจ มันเป็นหนังสยองขวัญที่พยายามผสมเรื่องความรุนแรงในครอบครัว ผีสิง และความลับในอดีตเข้าด้วยกัน Patrick Rea ผู้กำกับที่เคยทำ “I Am Lisa” มาลองเล่นกับธีมเรื่องวงจรของความรุนแรงและ “ปีศาจภายใน” ที่รอเวลาออกมา (เลยชื่อ They Wait in the Dark ไง) สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้พิเศษ (หรือแปลก) คือมันไม่ได้ทำตามสูตรสำเร็จของหนังผีบ้านหลอนธรรมดา ๆ เอมี่ไม่ใช่แค่เหยื่อผู้บริสุทธิ์ เอเดรียนก็ไม่ใช่แค่เด็กน้อยน่ารัก และที่สำคัญ… อาจจะมีบางอย่างเกี่ยวกับอดีตของเอมี่ที่เราไม่รู้ (แต่เราจะไม่เล่าให้ฟังหรอก เพราะอันนี้คือจุดขายหลัก) การแสดงของ Sarah McGuire ในบทเอมี่นั้นทำได้ดีมาก โดยเฉพาะฉากที่เธอต้องแสดงความกลัวและความสับสน ส่วน Laurie Catherine Winkel ในบทจูดิธก็น่ากลัวได้ดีเหมือนกัน (ข้อเตือน: ถ้าเธอเคยมีแฟนเก่าที่ค่อนข้าง toxic อาจจะรู้สึกอึดอัดใจหน่อย) แต่ตรงนี้ละ เพื่อน… หนังเรื่องนี้เป็น slow burn มาก ๆ แบบเบิร์นช้าจนบางครั้งคิดว่าจะไหม้รึเปล่า บางคนอาจจะรู้สึกเบื่อในครึ่งแรก แต่ถ้าเธอทนดูต่อ ตอนจบจะมีการพลิกแพลงที่… เอ่อ… บางคนชอบ บางคนงง และบางคนอาจจะรู้สึกถูกหลอก (ในแบบดี หรือแบบไม่ดี ตามแต่ใครจะคิด) งบประมาณเล็ก แต่ทำออกมาได้ดูได้ การใช้แสงและบรรยากาศทำได้ดี และที่สำคัญคือมันจะทำให้เธอคิดไปคิดมาเรื่องความจริงกับความเท็จ เรื่องใครคือคนดีคนร้าย และเรื่องว่าบางครั้งผีที่น่ากลัวที่สุดคือผีที่อยู่ในใจเรา
แนวหนัง: Slow-Burn-Domestic-Horror-With-Trust-Issues